DZIECKO NADPOBUDLIWE , NADRUCHLIWE
Dzieci nadpobudliwe i nadruchliwe wymagają większego wkładu pracy i większej cierpliwości. Ponieważ są to dzieci uciążliwe i kłopotliwe - wprowadzają dorosłego w stan zdenerwowania, a nawet wyczerpania. Ruchliwość dziecka, niepokój, drażliwość, brak koncentracji uwagi, konflikty z dziećmi, nauczycielami, sąsiadami - to są rzeczywiście problemy, które wyczerpują i wymagają cierpliwości.
Rodzice, nauczyciele powinni wiedzieć, że u dziecka nadpobudliwego i nadruchliwego występuje stałe napięcie wynikające ze wzmożenia procesów nerwowo-mięśniowych i psychicznych. Właśnie to napięcie zmusza je do bycia aktywnymi, wyładowania ruchem wewnętrznego niepokoju. Tego niepokoju nie można złamać na siłę karą, bo wówczas osiągniemy efekt odwrotny do zamierzonego - niepokój się zwiększy, dojdzie upór, zaciętość, częste kłamstwa w celu uniknięcia kary.
JAK POSTĘPOWAĆ Z NADPOBUDLIWYM DZIECKIEM W WIEKU SZKOLNYM:
- umożliwić swobodny ruch, wybieganie się, choćby godzinę dziennie. Dziecko nadpobudliwe ma zwiększona potrzebę ruchu, ponieważ ma podwyższony tzw. tonus mięśniowy (napięcie mięśni), który domaga się wyzwolenia w ruchu,
- podzielić obowiązki, które dziecko ma do spełnienia na konieczne i mniej ważne,
- nie należy upominać dziecka z powodu jego żywości, trzeba zaniechać uwag typu: "nie skacz", "nie wierć się", umożliwić dziecku uprawianie sportu: pływanie, bieganie,
- organizować jego zabawę,
- wyeliminować pośpiech - rano budzić go odpowiednio wcześniej by zdążyło przed szkołą umyć się, zjeść śniadanie bez popędzania,
- w przypadku konfliktu (kłótni) dziecka z rodzicami lub rodzeństwem nie należy nadmiernie roztrząsać sprawy, raczej szybko ją zakończyć,
- nie można na siłę przełamywać uporu. Układ nerwowy dziecka nadpobudliwego ma mniejszą odporność - wszelkie drastyczne środki wychowawcze wzmagają tylko jego pobudliwość.
RODZICU PAMIĘTAJ!
Dzieci nadpobudliwe swą uciążliwością prowokują rodziców do popełniania błędów wychowawczych. Błędy te to najczęściej stosowanie niewłaściwych kar:
- zakazy - nigdy nie zakazujmy tego, co jest związane z podstawowymi potrzebami dziecka nadpobudliwego np. wyjście na podwórko, bowiem uzyskamy odwrotny do zamierzonego efekt - nadpobudliwość się zwiększy,
- nie wolno wygrażać: "... bo nie będę Cię kochać" dziecko musi być pewne miłości rodziców w każdych okolicznościach, to podstawa poczucia bezpieczeństwa,
- nie należy karać dziecka dodatkową nauką, wzmacnia się w nim wówczas przekonanie, że uczenie się, przygotowanie do szkoły jest karą,
- nie należy wymierzać kary w wielkim zdenerwowaniu,
- nie wolno stosować kar, które na pewno nie będą wykonane /brak konsekwencji/,
- kara nie powinna dziecka zniszczyć, osądzić i obniżyć poczucia własnej wartości lecz wskazać błąd, możliwość jego naprawy i uzyskania przebaczenia rodziców.
JAK POMÓC W NAUCE?
Należy przestrzegać następujących zasad:
- systematyczność (odrabianie lekcji zawsze w określonych dniach i w tym samym czasie),
- stałe miejsce, wydzielone wyłącznie do nauki,
- rozdzielanie materiału, stopniowanie trudności, częste przerwy w nauce, główna zasada nauki domowej: krótko, ale często,
- samodzielność - pomagać w wytworzeniu nawyku samodzielności, kontrolować, delikatnie naprowadzać i tłumaczyć,
- krytykować tylko konkretny błąd. Celem krytyki nie powinno być ukaranie, ale pomoc w poprawieniu błędu np. "zrobiłeś błąd w zadaniu spróbuj go odszukać" lub "zrób jeszcze raz to działanie, bo nie wyszło",
- obietnice przyjemności (odrabianie lekcji w przyjemnej atmosferze oraz poczuciu, że po skończeniu zadania dziecko czeka coś przyjemnego).
